بسم الله النور
كوه پرسيد ز رود
زير اين سقف كبود
راز ماندن در چيست؟
گفت: در رفتن من
كوه پرسيد: و من ؟
گفت : در ماندن تو
بلبلي گفت: و من؟
خنده اي كرد و گفت:
در غزلخواني تو
آه از ان ابادي كه در ان كوه رود رود مرداب شود و در ان بلبل سرگشته سرش را به گريبان ببرد و نخواند هرگز
من و تو بلبل و كوه و روديم
راز ماندن جز در خواندن من ماندن تو رفتن ياران سفركرده مان نيست بدان!
